Address To The Unco Guid, Or The Rigidly

    address to the unco guid, or the rigidly righteous

    my son, these maxims make a rule,

    an' lump them aye thegither;

    the rigid righteous is a fool,

    the rigid wise anither:

    the est  that ere was dight

    may hae some pyles o' caff in;

    so ne'er a fellow-creature slight

    for random fits o' daffin.

    (solomon.—eccles. ch. vii. verse 16.)

    o ye wha are sae guid yoursel',

    sae pious and sae holy,

    ye've nought to do but mark and tell

    your neibours' fauts and folly!

    whase life is like a weel-gaun mill,

    supplied wi' store o' water;

    the heaped happer's ebbing still,

    an' still the clap plays clatter.

    hear me, ye venerable core,

    as sel for poor mortals

    that frequent pass douce wisdom's door

    flaikit folly's portals:

    i, for their thoughtless, careless sakes,

    would here propone defences—

    their doricks, their black mistakes,

    their failings and misces.

    ye see your state wi' theirs pared,

    and shudder at the niffer;

    but cast a moment's fair regard,

    what maks the mighty differ;

    dist what st occasion gave,

    that purity ye pride in;

    and (what's aft mair than a' the lave),

    your better art o' hidin.

    think, when your castigated pulse

    gies now and then a !

    what ragings must his veins vulse,

    that still eternal gallop!

    wi' wind and tide fair i' your tail,

    right on ye scud your sea-way;

    but ieeth o' baith to sail,

    it maks a unco lee-way.

    see social life and glee sit down,

    all joyous and unthinking,

    till, quite transmugrified, they're grown

    debauchery and drinking:

    o would they stay to calculate

    th' eternal sequences;

    or your more dreaded hell to state,

    damnation of expenses!

    ye high, exalted, virtuous dames,

    tied up in godly laces,

    before ye gie poor frailty names,

    suppose a ge o' cases;

    a dear-lov'd lad, venienug,

    a treach'rous ination—

    but let me whisper i' y,

    ye're aiblins emptation.

    thely s your brother man,

    still gentler sister woman;

    tho' they may gang a kennin wrang,

    to step aside is human:

    one point must still be greatly dark,—

    the moving why they do it;

    and just as lamely  ye mark,

    hoerhaps they rue it.

    who made the heart, 'tis he alone

    decidedly  try us;

    he knows each chord, its various tone,

    each spring, its various bias:

    then at the bala's be mute,

    we never  adjust it;

    what's done we partly may pute,

    but know not what's resisted.